Wysokiej efektywności uciśnięcia klatki piersiowej stanowią istotny element resuscytacji krążeniowo-oddechowej zwiększając szanse na przeżycie oraz zmniejszając deficyty neurologiczne wynikające z nagłego zatrzymania krążenia.
Rozlane uszkodzenie mózgu jest zasadniczym elementem zespołu poresuscytacyjnego, opisywanym u 30–80% chorych z pozaszpitalnym nagłym zatrzymaniem krążenia (NZK), odpowiadającym za wysoką śmiertelność oraz deficyty poznawcze i neurologiczne prowadzące do niepełnosprawności. Różnorodność i dynamika objawów oraz możliwości rehabilitacji pacjentów po NZK są słabo poznane.
Przegląd i zaktualizowanie dowodów dla złych czynników rokowniczych (zgon, stan wegetatywny lub głębokie uszkodzenie mózgu) u dorosłych po zatrzymaniu krążenia, leczonych lub nie leczonych przy użyciu kontrolowanej hipotermii, mający na celu identyfikację luk w postępowaniu i zasugerowanie niezawodnej strategii rokowniczej.